ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥

Ik Oankar Sathigur Prasadh ||

One Universal Creator God. By The Grace Of The True Guru:

ਰਾਗੁ ਸੂਹੀ ਬਾਣੀ ਸੇਖ ਫਰੀਦ ਜੀ ਕੀ ॥

Rag Soohee Banee Saekh Fareedh Jee Kee ||

Soohee, The Word Of Shaykh Fareed Jee:

ਤਪਿ ਤਪਿ ਲੁਹਿ ਲੁਹਿ ਹਾਥ ਮਰੋਰਉ ॥

Thap Thap Luhi Luhi Hathh Maroro ||

Burning and burning, writhing in pain, I wring my hands.

ਬਾਵਲਿ ਹੋਈ ਸੋ ਸਹੁ ਲੋਰਉ ॥

Baval Hoee So Sahu Loro ||

I have gone insane, seeking my Husband Lord.

ਤੈ ਸਹਿ ਮਨ ਮਹਿ ਕੀਆ ਰੋਸੁ ॥

Thai Sehi Man Mehi Keea Ros ||

O my Husband Lord, You are angry with me in Your Mind.

ਮੁਝੁ ਅਵਗਨ ਸਹ ਨਾਹੀ ਦੋਸੁ ॥੧॥

Mujh Avagan Seh Nahee Dhos ||1||

The fault is with me, and not with my Husband Lord. ||1||

ਤੈ ਸਾਹਿਬ ਕੀ ਮੈ ਸਾਰ ਨ ਜਾਨੀ ॥

Thai Sahib Kee Mai Sar N Janee ||

O my Lord and Master, I do not know Your excellence and worth.

ਜੋਬਨੁ ਖੋਇ ਪਾਛੈ ਪਛੁਤਾਨੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Joban Khoe Pashhai Pashhuthanee ||1|| Rehao ||

Having wasted my youth, now I come to regret and repent. ||1||Pause||

ਕਾਲੀ ਕੋਇਲ ਤੂ ਕਿਤ ਗੁਨ ਕਾਲੀ ॥

Kalee Koeil Thoo Kith Gun Kalee ||

O black bird, what qualities have made you black?

ਅਪਨੇ ਪ੍ਰੀਤਮ ਕੇ ਹਉ ਬਿਰਹੈ ਜਾਲੀ ॥

Apanae Preetham Kae Ho Birehai Jalee ||

"I have been burnt by separation from my Beloved."

ਪਿਰਹਿ ਬਿਹੂਨ ਕਤਹਿ ਸੁਖੁ ਪਾਏ ॥

Pirehi Bihoon Kathehi Sukh Paeae ||

Without her Husband Lord, how can the soul-bride ever find peace?

ਜਾ ਹੋਇ ਕ੍ਰਿਪਾਲੁ ਤਾ ਪ੍ਰਭੂ ਮਿਲਾਏ ॥੨॥

Ja Hoe Kirapal Tha Prabhoo Milaeae ||2||

When He becomes merciful, then God unites us with Himself. ||2||

ਵਿਧਣ ਖੂਹੀ ਮੁੰਧ ਇਕੇਲੀ ॥

Vidhhan Khoohee Mundhh Eikaelee ||

The lonely soul-bride suffers in the pit of the world.

ਨਾ ਕੋ ਸਾਥੀ ਨਾ ਕੋ ਬੇਲੀ ॥

Na Ko Sathhee Na Ko Baelee ||

She has no companions, and no friends.

ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਪ੍ਰਭਿ ਸਾਧਸੰਗਿ ਮੇਲੀ ॥

Kar Kirapa Prabh Sadhhasang Maelee ||

In His Mercy, God has united me with the Saadh Sangat, the Company of the Holy.

ਜਾ ਫਿਰਿ ਦੇਖਾ ਤਾ ਮੇਰਾ ਅਲਹੁ ਬੇਲੀ ॥੩॥

Ja Fir Dhaekha Tha Maera Alahu Baelee ||3||

And when I look again, then I find God as my Helper. ||3||

ਵਾਟ ਹਮਾਰੀ ਖਰੀ ਉਡੀਣੀ ॥

Vatt Hamaree Kharee Ouddeenee ||

The path upon which I must walk is very depressing.

ਖੰਨਿਅਹੁ ਤਿਖੀ ਬਹੁਤੁ ਪਿਈਣੀ ॥

Khanniahu Thikhee Bahuth Pieenee ||

It is sharper than a two-edged sword, and very narrow.

ਉਸੁ ਊਪਰਿ ਹੈ ਮਾਰਗੁ ਮੇਰਾ ॥

Ous Oopar Hai Marag Maera ||

That is where my path lies.

ਸੇਖ ਫਰੀਦਾ ਪੰਥੁ ਸਮ੍ਹ੍ਹਾ ਰਿ ਸਵੇਰਾ ॥੪॥੧॥

Saekh Fareedha Panthh Samhar Savaera ||4||1||

O Shaykh Fareed, think of that path early on. ||4||1||