ਪਿਰ ਕੀ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣਈ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਪਿਆਰੁ ॥

Pir Kee Saar N Jaanee Dhoojai Bhaae Piaar ||

She does not know the value of her Husband Lord; she is attached to the love of duality.

ਸਾ ਕੁਸੁਧ ਸਾ ਕੁਲਖਣੀ ਨਾਨਕ ਨਾਰੀ ਵਿਚਿ ਕੁਨਾਰਿ ॥੨॥

Saa Kusudhh Saa Kulakhanee Naanak Naaree Vich Kunaar ||2||

She is impure, and ill-mannered, O Nanak; among women, she is the most evil woman. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

Pourree ||

Pauree:

ਹਰਿ ਹਰਿ ਅਪਣੀ ਦਇਆ ਕਰਿ ਹਰਿ ਬੋਲੀ ਬੈਣੀ ॥

Har Har Apanee Dhaeiaa Kar Har Bolee Bainee ||

Be kind to me, Lord, that I might chant the Word of Your Bani.

ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈ ਹਰਿ ਉਚਰਾ ਹਰਿ ਲਾਹਾ ਲੈਣੀ ॥

Har Naam Dhhiaaee Har Oucharaa Har Laahaa Lainee ||

May I meditate on the Lord's Name, chant the Lord's Name, and obtain the profit of the Lord's Name.

ਜੋ ਜਪਦੇ ਹਰਿ ਹਰਿ ਦਿਨਸੁ ਰਾਤਿ ਤਿਨ ਹਉ ਕੁਰਬੈਣੀ ॥

Jo Japadhae Har Har Dhinas Raath Thin Ho Kurabainee ||

I am a sacrifice to those who chant the Name of the Lord, Har, Har, day and night.

ਜਿਨਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੇਰਾ ਪਿਆਰਾ ਅਰਾਧਿਆ ਤਿਨ ਜਨ ਦੇਖਾ ਨੈਣੀ ॥

Jinaa Sathigur Maeraa Piaaraa Araadhhiaa Thin Jan Dhaekhaa Nainee ||

May I behold with my eyes those who worship and adore my Beloved True Guru.

ਹਉ ਵਾਰਿਆ ਅਪਣੇ ਗੁਰੂ ਕਉ ਜਿਨਿ ਮੇਰਾ ਹਰਿ ਸਜਣੁ ਮੇਲਿਆ ਸੈਣੀ ॥੨੪॥

Ho Vaariaa Apanae Guroo Ko Jin Maeraa Har Sajan Maeliaa Sainee ||24||

I am a sacrifice to my Guru, who has united me with my Lord, my friend, my very best friend. ||24||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੪ ॥

Salok Ma 4 ||

Shalok, Fourth Mehl:

ਹਰਿ ਦਾਸਨ ਸਿਉ ਪ੍ਰੀਤਿ ਹੈ ਹਰਿ ਦਾਸਨ ਕੋ ਮਿਤੁ ॥

Har Dhaasan Sio Preeth Hai Har Dhaasan Ko Mith ||

The Lord loves His slaves; the Lord is the friend of His slaves.

ਹਰਿ ਦਾਸਨ ਕੈ ਵਸਿ ਹੈ ਜਿਉ ਜੰਤੀ ਕੈ ਵਸਿ ਜੰਤੁ ॥

Har Dhaasan Kai Vas Hai Jio Janthee Kai Vas Janth ||

The Lord is under the control of His slaves, like the musical instrument under the control of the musician.

ਹਰਿ ਕੇ ਦਾਸ ਹਰਿ ਧਿਆਇਦੇ ਕਰਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸਿਉ ਨੇਹੁ ॥

Har Kae Dhaas Har Dhhiaaeidhae Kar Preetham Sio Naehu ||

The Lord's slaves meditate on the Lord; they love their Beloved.

ਕਿਰਪਾ ਕਰਿ ਕੈ ਸੁਨਹੁ ਪ੍ਰਭ ਸਭ ਜਗ ਮਹਿ ਵਰਸੈ ਮੇਹੁ ॥

Kirapaa Kar Kai Sunahu Prabh Sabh Jag Mehi Varasai Maehu ||

Please, hear me, O God - let Your Grace rain over the whole world.

ਜੋ ਹਰਿ ਦਾਸਨ ਕੀ ਉਸਤਤਿ ਹੈ ਸਾ ਹਰਿ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ॥

Jo Har Dhaasan Kee Ousathath Hai Saa Har Kee Vaddiaaee ||

The praise of the Lord's slaves is the Glory of the Lord.

ਹਰਿ ਆਪਣੀ ਵਡਿਆਈ ਭਾਵਦੀ ਜਨ ਕਾ ਜੈਕਾਰੁ ਕਰਾਈ ॥

Har Aapanee Vaddiaaee Bhaavadhee Jan Kaa Jaikaar Karaaee ||

The Lord loves His Own Glory, and so His humble servant is celebrated and hailed.

ਸੋ ਹਰਿ ਜਨੁ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਦਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਜਨੁ ਇਕ ਸਮਾਨਿ ॥

So Har Jan Naam Dhhiaaeidhaa Har Har Jan Eik Samaan ||

That humble servant of the Lord meditates on the Naam, the Name of the Lord; the Lord, and the Lord's humble servant, are one and the same.

ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਹਰਿ ਕਾ ਦਾਸੁ ਹੈ ਹਰਿ ਪੈਜ ਰਖਹੁ ਭਗਵਾਨ ॥੧॥

Jan Naanak Har Kaa Dhaas Hai Har Paij Rakhahu Bhagavaan ||1||

Servant Nanak is the slave of the Lord; O Lord, O God, please, preserve his honor. ||1||

ਮਃ ੪ ॥

Ma 4 ||

Fourth Mehl:

ਨਾਨਕ ਪ੍ਰੀਤਿ ਲਾਈ ਤਿਨਿ ਸਾਚੈ ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ ਰਹਣੁ ਨ ਜਾਈ ॥

Naanak Preeth Laaee Thin Saachai This Bin Rehan N Jaaee ||

Nanak loves the True Lord; without Him, he cannot even survive.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਤ ਪੂਰਾ ਪਾਈਐ ਹਰਿ ਰਸਿ ਰਸਨ ਰਸਾਈ ॥੨॥

Sathigur Milai Th Pooraa Paaeeai Har Ras Rasan Rasaaee ||2||

Meeting the True Guru, one finds the Perfect Lord, and the tongue enjoys the sublime essence of the Lord. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

Pourree ||

Pauree:

ਰੈਣਿ ਦਿਨਸੁ ਪਰਭਾਤਿ ਤੂਹੈ ਹੀ ਗਾਵਣਾ ॥

Rain Dhinas Parabhaath Thoohai Hee Gaavanaa ||

Night and day, morning and night, I sing to You, Lord.

ਜੀਅ ਜੰਤ ਸਰਬਤ ਨਾਉ ਤੇਰਾ ਧਿਆਵਣਾ ॥

Jeea Janth Sarabath Naao Thaeraa Dhhiaavanaa ||

All beings and creatures meditate on Your Name.

ਤੂ ਦਾਤਾ ਦਾਤਾਰੁ ਤੇਰਾ ਦਿਤਾ ਖਾਵਣਾ ॥

Thoo Dhaathaa Dhaathaar Thaeraa Dhithaa Khaavanaa ||

You are the Giver, the Great Giver; we eat whatever You give us.

ਭਗਤ ਜਨਾ ਕੈ ਸੰਗਿ ਪਾਪ ਗਵਾਵਣਾ ॥

Bhagath Janaa Kai Sang Paap Gavaavanaa ||

In the congregation of the devotees, sins are eradicated.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਸਦ ਬਲਿਹਾਰੈ ਬਲਿ ਬਲਿ ਜਾਵਣਾ ॥੨੫॥

Jan Naanak Sadh Balihaarai Bal Bal Jaavanaa ||25||

Servant Nanak is forever a sacrifice, a sacrifice, a sacrifice, O Lord. ||25||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੪ ॥

Salok Ma 4 ||

Shalok, Fourth Mehl:

ਅੰਤਰਿ ਅਗਿਆਨੁ ਭਈ ਮਤਿ ਮਧਿਮ ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਪਰਤੀਤਿ ਨਾਹੀ ॥

Anthar Agiaan Bhee Math Madhhim Sathigur Kee Paratheeth Naahee ||

He has spiritual ignorance within, and his intellect is dull and dim; he does not place his faith in the True Guru.

ਅੰਦਰਿ ਕਪਟੁ ਸਭੁ ਕਪਟੋ ਕਰਿ ਜਾਣੈ ਕਪਟੇ ਖਪਹਿ ਖਪਾਹੀ ॥

Andhar Kapatt Sabh Kapatto Kar Jaanai Kapattae Khapehi Khapaahee ||

He has deceit within himself, and so he sees deception in all others; through his deceptions, he is totally ruined.

ਸਤਿਗੁਰ ਕਾ ਭਾਣਾ ਚਿਤਿ ਨ ਆਵੈ ਆਪਣੈ ਸੁਆਇ ਫਿਰਾਹੀ ॥

Sathigur Kaa Bhaanaa Chith N Aavai Aapanai Suaae Firaahee ||

The True Guru's Will does not enter into his consciousness, and so he wanders around, pursuing his own interests.

ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ ਜੇ ਆਪਣੀ ਤਾ ਨਾਨਕ ਸਬਦਿ ਸਮਾਹੀ ॥੧॥

Kirapaa Karae Jae Aapanee Thaa Naanak Sabadh Samaahee ||1||

If He grants His Grace, then Nanak is absorbed into the Word of the Shabad. ||1||

ਮਃ ੪ ॥

Ma 4 ||

Fourth Mehl:

ਮਨਮੁਖ ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਵਿਆਪੇ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਮਨੂਆ ਥਿਰੁ ਨਾਹਿ ॥

Manamukh Maaeiaa Mohi Viaapae Dhoojai Bhaae Manooaa Thhir Naahi ||

The self-willed manmukhs are engrossed in emotional attachment to Maya; in the love of duality, their minds are unsteady.

ਅਨਦਿਨੁ ਜਲਤ ਰਹਹਿ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਹਉਮੈ ਖਪਹਿ ਖਪਾਹਿ ॥

Anadhin Jalath Rehehi Dhin Raathee Houmai Khapehi Khapaahi ||

Night and day, they are burning; day and night, they are totally ruined by their egotism.

ਅੰਤਰਿ ਲੋਭੁ ਮਹਾ ਗੁਬਾਰਾ ਤਿਨ ਕੈ ਨਿਕਟਿ ਨ ਕੋਈ ਜਾਹਿ ॥

Anthar Lobh Mehaa Gubaaraa Thin Kai Nikatt N Koee Jaahi ||

Within them, is the total pitch darkness of greed, and no one even approaches them.

ਓਇ ਆਪਿ ਦੁਖੀ ਸੁਖੁ ਕਬਹੂ ਨ ਪਾਵਹਿ ਜਨਮਿ ਮਰਹਿ ਮਰਿ ਜਾਹਿ ॥

Oue Aap Dhukhee Sukh Kabehoo N Paavehi Janam Marehi Mar Jaahi ||

They themselves are miserable, and they never find peace; they are born, only to die, and die again.

ਨਾਨਕ ਬਖਸਿ ਲਏ ਪ੍ਰਭੁ ਸਾਚਾ ਜਿ ਗੁਰ ਚਰਨੀ ਚਿਤੁ ਲਾਹਿ ॥੨॥

Naanak Bakhas Leae Prabh Saachaa J Gur Charanee Chith Laahi ||2||

O Nanak, the True Lord God forgives those, who focus their consciousness on the Guru's feet. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

Pourree ||

Pauree:

ਸੰਤ ਭਗਤ ਪਰਵਾਣੁ ਜੋ ਪ੍ਰਭਿ ਭਾਇਆ ॥

Santh Bhagath Paravaan Jo Prabh Bhaaeiaa ||

That Saint, that devotee, is acceptable, who is loved by God.

ਸੇਈ ਬਿਚਖਣ ਜੰਤ ਜਿਨੀ ਹਰਿ ਧਿਆਇਆ ॥

Saeee Bichakhan Janth Jinee Har Dhhiaaeiaa ||

Those beings are wise, who meditate on the Lord.

ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਭੋਜਨੁ ਖਾਇਆ ॥

Anmrith Naam Nidhhaan Bhojan Khaaeiaa ||

They eat the food, the treasure of the Ambrosial Naam, the Name of the Lord.

ਸੰਤ ਜਨਾ ਕੀ ਧੂਰਿ ਮਸਤਕਿ ਲਾਇਆ ॥

Santh Janaa Kee Dhhoor Masathak Laaeiaa ||

They apply the dust of the feet of the Saints to their foreheads.