ਪਹਿਰੇ ਪਟੰਬਰ ਕਰਿ ਅਡੰਬਰ ਆਪਣਾ ਪਿੜੁ ਮਲੀਐ ॥

Pehirae Pattanbar Kar Addanbar Aapanaa Pirr Maleeai ||

Let us wear our virtues like silk clothes; let us decorate ourselves, and enter the arena.

ਜਿਥੈ ਜਾਇ ਬਹੀਐ ਭਲਾ ਕਹੀਐ ਝੋਲਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਜੈ ॥

Jithhai Jaae Beheeai Bhalaa Keheeai Jhol Anmrith Peejai ||

Let us speak of goodness, wherever we go and sit; let us skim off the Ambrosial Nectar, and drink it in.

ਗੁਣਾ ਕਾ ਹੋਵੈ ਵਾਸੁਲਾ ਕਢਿ ਵਾਸੁ ਲਈਜੈ ॥੩॥

Gunaa Kaa Hovai Vaasulaa Kadt Vaas Leejai ||3||

One who has a basket of fragrant virtues, should enjoy its fragrance. ||3||

ਆਪਿ ਕਰੇ ਕਿਸੁ ਆਖੀਐ ਹੋਰੁ ਕਰੇ ਨ ਕੋਈ ॥

Aap Karae Kis Aakheeai Hor Karae N Koee ||

He Himself acts; unto whom should we complain? No one else does anything.

ਆਖਣ ਤਾ ਕਉ ਜਾਈਐ ਜੇ ਭੂਲੜਾ ਹੋਈ ॥

Aakhan Thaa Ko Jaaeeai Jae Bhoolarraa Hoee ||

Go ahead and complain to Him, if He makes a mistake.

ਜੇ ਹੋਇ ਭੂਲਾ ਜਾਇ ਕਹੀਐ ਆਪਿ ਕਰਤਾ ਕਿਉ ਭੁਲੈ ॥

Jae Hoe Bhoolaa Jaae Keheeai Aap Karathaa Kio Bhulai ||

If He makes a mistake, go ahead and complain to Him; but how can the Creator Himself make a mistake?

ਸੁਣੇ ਦੇਖੇ ਬਾਝੁ ਕਹਿਐ ਦਾਨੁ ਅਣਮੰਗਿਆ ਦਿਵੈ ॥

Sunae Dhaekhae Baajh Kehiai Dhaan Anamangiaa Dhivai ||

He sees, He hears, and without our asking, without our begging, He gives His gifts.

ਦਾਨੁ ਦੇਇ ਦਾਤਾ ਜਗਿ ਬਿਧਾਤਾ ਨਾਨਕਾ ਸਚੁ ਸੋਈ ॥

Dhaan Dhaee Dhaathaa Jag Bidhhaathaa Naanakaa Sach Soee ||

The Great Giver, the Architect of the Universe, gives His gifts. O Nanak, He is the True Lord.

ਆਪਿ ਕਰੇ ਕਿਸੁ ਆਖੀਐ ਹੋਰੁ ਕਰੇ ਨ ਕੋਈ ॥੪॥੧॥੪॥

Aap Karae Kis Aakheeai Hor Karae N Koee ||4||1||4||

He Himself acts; unto whom should we complain? No one else does anything. ||4||1||4||

ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥

Soohee Mehalaa 1 ||

Soohee, First Mehl:

ਮੇਰਾ ਮਨੁ ਰਾਤਾ ਗੁਣ ਰਵੈ ਮਨਿ ਭਾਵੈ ਸੋਈ ॥

Maeraa Man Raathaa Gun Ravai Man Bhaavai Soee ||

My mind is imbued with His Glorious Praises; I chant them, and He is pleasing to my mind.

ਗੁਰ ਕੀ ਪਉੜੀ ਸਾਚ ਕੀ ਸਾਚਾ ਸੁਖੁ ਹੋਈ ॥

Gur Kee Pourree Saach Kee Saachaa Sukh Hoee ||

Truth is the ladder to the Guru; climbing up to the True Lord, peace is obtained.

ਸੁਖਿ ਸਹਜਿ ਆਵੈ ਸਾਚ ਭਾਵੈ ਸਾਚ ਕੀ ਮਤਿ ਕਿਉ ਟਲੈ ॥

Sukh Sehaj Aavai Saach Bhaavai Saach Kee Math Kio Ttalai ||

Celestial peace comes; the Truth pleases me. How could these True Teachings ever be erased?

ਇਸਨਾਨੁ ਦਾਨੁ ਸੁਗਿਆਨੁ ਮਜਨੁ ਆਪਿ ਅਛਲਿਓ ਕਿਉ ਛਲੈ ॥

Eisanaan Dhaan Sugiaan Majan Aap Ashhaliou Kio Shhalai ||

He Himself is Undeceivable; how could He ever be deceived by cleansing baths, charity, spiritual wisdom or ritual bathings?

ਪਰਪੰਚ ਮੋਹ ਬਿਕਾਰ ਥਾਕੇ ਕੂੜੁ ਕਪਟੁ ਨ ਦੋਈ ॥

Parapanch Moh Bikaar Thhaakae Koorr Kapatt N Dhoee ||

Fraud, attachment and corruption are taken away, as are falsehood, hypocrisy and duality.

ਮੇਰਾ ਮਨੁ ਰਾਤਾ ਗੁਣ ਰਵੈ ਮਨਿ ਭਾਵੈ ਸੋਈ ॥੧॥

Maeraa Man Raathaa Gun Ravai Man Bhaavai Soee ||1||

My mind is imbued with His Glorious Praises; I chant them, and He is pleasing to my mind. ||1||

ਸਾਹਿਬੁ ਸੋ ਸਾਲਾਹੀਐ ਜਿਨਿ ਕਾਰਣੁ ਕੀਆ ॥

Saahib So Saalaaheeai Jin Kaaran Keeaa ||

So praise your Lord and Master, who created the creation.

ਮੈਲੁ ਲਾਗੀ ਮਨਿ ਮੈਲਿਐ ਕਿਨੈ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਆ ॥

Mail Laagee Man Mailiai Kinai Anmrith Peeaa ||

Filth sticks to the polluted mind; how rare are those who drink in the Ambrosial Nectar.

ਮਥਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਆ ਇਹੁ ਮਨੁ ਦੀਆ ਗੁਰ ਪਹਿ ਮੋਲੁ ਕਰਾਇਆ ॥

Mathh Anmrith Peeaa Eihu Man Dheeaa Gur Pehi Mol Karaaeiaa ||

Churn this Ambrosial Nectar, and drink it in; dedicate this mind to the Guru, and He will value it highly.

ਆਪਨੜਾ ਪ੍ਰਭੁ ਸਹਜਿ ਪਛਾਤਾ ਜਾ ਮਨੁ ਸਾਚੈ ਲਾਇਆ ॥

Aapanarraa Prabh Sehaj Pashhaathaa Jaa Man Saachai Laaeiaa ||

I intuitively realized my God, when I linked my mind to the True Lord.

ਤਿਸੁ ਨਾਲਿ ਗੁਣ ਗਾਵਾ ਜੇ ਤਿਸੁ ਭਾਵਾ ਕਿਉ ਮਿਲੈ ਹੋਇ ਪਰਾਇਆ ॥

This Naal Gun Gaavaa Jae This Bhaavaa Kio Milai Hoe Paraaeiaa ||

I will sing the Lord's Glorious Praises with Him, if it pleases Him; how could I meet Him by being a stranger to Him?

ਸਾਹਿਬੁ ਸੋ ਸਾਲਾਹੀਐ ਜਿਨਿ ਜਗਤੁ ਉਪਾਇਆ ॥੨॥

Saahib So Saalaaheeai Jin Jagath Oupaaeiaa ||2||

So praise your Lord and Master, who created the creation. ||2||

ਆਇ ਗਇਆ ਕੀ ਨ ਆਇਓ ਕਿਉ ਆਵੈ ਜਾਤਾ ॥

Aae Gaeiaa Kee N Aaeiou Kio Aavai Jaathaa ||

When He comes, what else remains behind? How can there be any coming or going then?

ਪ੍ਰੀਤਮ ਸਿਉ ਮਨੁ ਮਾਨਿਆ ਹਰਿ ਸੇਤੀ ਰਾਤਾ ॥

Preetham Sio Man Maaniaa Har Saethee Raathaa ||

When the mind is reconciled with its Beloved Lord, it is blended with Him.

ਸਾਹਿਬ ਰੰਗਿ ਰਾਤਾ ਸਚ ਕੀ ਬਾਤਾ ਜਿਨਿ ਬਿੰਬ ਕਾ ਕੋਟੁ ਉਸਾਰਿਆ ॥

Saahib Rang Raathaa Sach Kee Baathaa Jin Binb Kaa Kott Ousaariaa ||

True is the speech of one who is imbued with the Love of his Lord and Master, who fashioned the body fortress from a mere bubble.

ਪੰਚ ਭੂ ਨਾਇਕੋ ਆਪਿ ਸਿਰੰਦਾ ਜਿਨਿ ਸਚ ਕਾ ਪਿੰਡੁ ਸਵਾਰਿਆ ॥

Panch Bhoo Naaeiko Aap Sirandhaa Jin Sach Kaa Pindd Savaariaa ||

He is the Master of the five elements; He Himself is the Creator Lord. He embellished the body with Truth.

ਹਮ ਅਵਗਣਿਆਰੇ ਤੂ ਸੁਣਿ ਪਿਆਰੇ ਤੁਧੁ ਭਾਵੈ ਸਚੁ ਸੋਈ ॥

Ham Avaganiaarae Thoo Sun Piaarae Thudhh Bhaavai Sach Soee ||

I am worthless; please hear me, O my Beloved! Whatever pleases You is True.

ਆਵਣ ਜਾਣਾ ਨਾ ਥੀਐ ਸਾਚੀ ਮਤਿ ਹੋਈ ॥੩॥

Aavan Jaanaa Naa Thheeai Saachee Math Hoee ||3||

One who is blessed with true understanding, does not come and go. ||3||

ਅੰਜਨੁ ਤੈਸਾ ਅੰਜੀਐ ਜੈਸਾ ਪਿਰ ਭਾਵੈ ॥

Anjan Thaisaa Anjeeai Jaisaa Pir Bhaavai ||

Apply such an ointment to your eyes, which is pleasing to your Beloved.

ਸਮਝੈ ਸੂਝੈ ਜਾਣੀਐ ਜੇ ਆਪਿ ਜਾਣਾਵੈ ॥

Samajhai Soojhai Jaaneeai Jae Aap Jaanaavai ||

I realize, understand and know Him, only if He Himself causes me to know Him.

ਆਪਿ ਜਾਣਾਵੈ ਮਾਰਗਿ ਪਾਵੈ ਆਪੇ ਮਨੂਆ ਲੇਵਏ ॥

Aap Jaanaavai Maarag Paavai Aapae Manooaa Laeveae ||

He Himself shows me the Way, and He Himself leads me to it, attracting my mind.

ਕਰਮ ਸੁਕਰਮ ਕਰਾਏ ਆਪੇ ਕੀਮਤਿ ਕਉਣ ਅਭੇਵਏ ॥

Karam Sukaram Karaaeae Aapae Keemath Koun Abhaeveae ||

He Himself causes us to do good and bad deeds; who can know the value of the Mysterious Lord?

ਤੰਤੁ ਮੰਤੁ ਪਾਖੰਡੁ ਨ ਜਾਣਾ ਰਾਮੁ ਰਿਦੈ ਮਨੁ ਮਾਨਿਆ ॥

Thanth Manth Paakhandd N Jaanaa Raam Ridhai Man Maaniaa ||

I know nothing of Tantric spells, magical mantras and hypocritical rituals; enshrining the Lord within my heart, my mind is satisfied.

ਅੰਜਨੁ ਨਾਮੁ ਤਿਸੈ ਤੇ ਸੂਝੈ ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਸਚੁ ਜਾਨਿਆ ॥੪॥

Anjan Naam Thisai Thae Soojhai Gur Sabadhee Sach Jaaniaa ||4||

The ointment of the Naam, the Name of the Lord, is only understood by one who realizes the Lord, through the Word of the Guru's Shabad. ||4||

ਸਾਜਨ ਹੋਵਨਿ ਆਪਣੇ ਕਿਉ ਪਰ ਘਰ ਜਾਹੀ ॥

Saajan Hovan Aapanae Kio Par Ghar Jaahee ||

I have my own friends; why should I go to the home of a stranger?

ਸਾਜਨ ਰਾਤੇ ਸਚ ਕੇ ਸੰਗੇ ਮਨ ਮਾਹੀ ॥

Saajan Raathae Sach Kae Sangae Man Maahee ||

My friends are imbued with the True Lord; He is with them, in their minds.

ਮਨ ਮਾਹਿ ਸਾਜਨ ਕਰਹਿ ਰਲੀਆ ਕਰਮ ਧਰਮ ਸਬਾਇਆ ॥

Man Maahi Saajan Karehi Raleeaa Karam Dhharam Sabaaeiaa ||

In their minds, these friends celebrate in happiness; all good karma, righteousness and Dharma,