ਨਿਰਜੁਰ ਨਿਰੂਪ ਹੋ ਕਿ ਸੁੰਦਰ ਸਰੂਪ ਹੋ ਕਿ ਭੂਪਨ ਕੇ ਭੂਪ ਹੋ ਕਿ ਦਾਤਾ ਮਹਾਂ ਦਾਨ ਹੋ ॥

Nirajur Niroop Ho K Sundhar Saroop Ho K Bhoopan Kae Bhoop Ho K Dhatha Mehan Dhan Ho ||

ਪ੍ਰਾਨ ਕੇ ਬਚੱਯਾ ਦੂਧ ਪੂਤ ਕੇ ਦਿਵੱਯਾ ਰੋਗ ਸੋਗ ਕੇ ਮਿਟੱਯਾ ਕਿਧੌ ਮਾਨੀ ਮਹਾ ਮਾਨ ਹੋ ॥

Pran Kae Bachaya Dhoodhh Pooth Kae Dhivaya Rog Sog Kae Mittaya Kidhha Manee Meha Man Ho ||

ਬਿਦਯਾ ਕੇ ਬਿਚਾਰ ਹੋ ਕਿ ਅੱਦ੍ਵੈ ਅਵਤਾਰ ਹੋ ਕਿ ਸਿੱਧਤਾ ਕੀ ਸੂਰਤ ਹੋ ਸੁੱਧਤਾ ਕੀ ਸਾਨ ਹੋ ॥

Bidhaya Kae Bichar Ho K Adhvai Avathar Ho K Sdhhitha Kee Soorath Ho Sudhhatha Kee San Ho ||

ਜੋਬਨ ਕੇ ਜਾਲ ਹੋ ਕਿ ਕਾਲ ਹੂੰ ਕੇ ਕਾਲ ਹੋ ਕਿ ਸੱਤ੍ਰਨ ਕੇ ਸੂਲ ਹੋ ਕਿ ਮਿੱਤ੍ਰਨ ਕੇ ਪ੍ਰਾਨ ਹੋ ॥ ੯ ॥ ੧੯ ॥

Joban Kae Jal Ho K Kal Hoon Kae Kal Ho K Sathran Kae Sool Ho K Mthrin Kae Pran Ho || 9 || 19 ||

ਕਹੂੰ ਬ੍ਰਹਮ ਬਾਦ ਕਹੂੰ ਬਿਦਿਆ ਕੋ ਬਿਖਾਦ ਕਹੂੰ ਨਾਦ ਕੋ ਨਨਾਦ ਕਹੂੰ ਪੂਰਨ ਭਗਤ ਹੋ ॥

Kahoon Brahm Baad Kahoon Bidiaa Ko Bikhaad Kahoon Naad Ko Nanaad Kahoon Pooran Bhagat Ho||

O Lord! Somewhere Thou art in defic conduct, somewhere Thou appearest as contention in learning somewhere Thou art the tune of sound and somewhere a perfect saint (attuned with celestial strain).

ਕਹੂੰ ਬੇਦ ਰੀਤ ਕਹੂੰ ਬਿਦਿਆ ਕੀ ਪ੍ਰਤੀਤ ਕਹੂੰ ਨੀਤ ਅਉ ਅਨੀਤ ਕਹੂੰ ਜੁਆਲਾ ਸੀ ਜਗਤ ਹੋ ॥

Kahoon Bed Root Kahoon Bidiaa Koo Pratoot Kahoon Noot Au Anoot Kahoon Juaalaa Soo Jagat Ho||

Somewhere Thou art Vedic ritual, somewhere the love for learning, somewhere ethical and unethical, and somewhere appearest as the glow of fire.

ਪੂਰਨ ਪ੍ਰਤਾਪ ਕਹੂੰ ਇਕਾਤੀ ਕੋ ਜਾਪ ਕਹੂੰ ਤਾਪ ਕੋ ਅਤਾਪ ਕਹੂੰ ਜੋਗ ਤੇ ਡਿਗਤ ਹੋ ॥

Pooran Prataap Kahoon Ikaatoo Ko Jaap Kahoon Taap Ko Ataap Kahoon Jog Te ?igat Ho||

Somewhere Thou art perfectly Glorious, somewhere engrossed in solitary recitation, somewhere Remover of Suffering in great Agony and somewhere Thou appearest as a fallen yogi.

ਕਹੂੰ ਬਰ ਦੇਤ ਕਹੂੰ ਛਲ ਸਿਉ ਛਿਨਾਇ ਲੇਤ ਸਰਬ ਕਾਲ ਸਰਬ ਠਉਰ ਏਕ ਸੇ ਲਗਤ ਹੋ ॥੧੦॥੨੦॥

Kahoon Bar Det Kahoon Chhal Siu Chhinaae Let Sarab Kaal Sarab Thaur Ek Se Lagat Ho||10||20||

Somewhere Thou bestowest the Boon and somewhere withdraw it with deceit. Thou at all times and at all the places Thou comest into view as the same. 10.20.

ਤ੍ਵ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥ ਕਬਿੱਤ ॥

Tva Prasaadh|| Kabitt||

BY THY GRACE KABITT

ਅਤ੍ਰ ਕੇ ਚਲੱਯਾ ਛਿਤ ਛਤ੍ਰ ਕੇ ਧਰੱਯਾ ਛਤ੍ਰ ਧਾਰੀਓਂ ਕੇ ਛਲੱਯਾ ਮਹਾ ਸਤ੍ਰਨ ਕੇ ਸਾਲ ਹੈਂ ॥

Atra Ke Chalayyaa Chhit Chhatra Ke Dharayyaa Chhatra Dhaarooon Ke Chhalayyaa Mahaa Satran Ke Saal Hain||

He operates the weapons, beguiles the sovereigns of the earth having canopies over their heads and mashes the mighty enemies.

ਦਾਨ ਕੇ ਦਿਵੱਯਾ ਮਹਾ ਮਾਨ ਕੇ ਬਢੱਯਾ ਅਵਸਾਨ ਕੇ ਦਿਵੱਯਾ ਹੈਂ ਕਟੱਯਾ ਜਾਮ ਜਾਲ ਹੈਂ ॥

Daan Ke Divayyaa Mahaa Maan Ke Ba?hayyaa Avsaan Ke Divayyaa Hain Katayyaa Jam Jaal Hain||

He is the Donor of gifts, He causes to enhance the great honour, He is the giver of encouragement for greater effort and is the cutter of the snare of death.

ਜੁੱਧ ਕੇ ਜਿਤੱਯਾ ਔ ਬਿਰੁੱਧ ਕੇ ਮਿਟੱਯਾ ਮਹਾਂ ਬੁੱਧਿ ਕੇ ਦਿਵੱਯਾ ਮਹਾਂ ਮਾਨਹੂੰ ਕੇ ਮਾਨ ਹੈਂ ॥

Juddh Ke Jitayyaa Au Biruddh Ke Mitayyaa Mahaan Buddh(i) Ke Divayyaa Mahaan Maanhoon Ke Maan Hain||

He is the conqueror of war and effacer of the opposition, He is giver of great intellect and the Honour of the illustrious.

ਗਿਆਨ ਹੂੰ ਕੇ ਗਿਆਤਾ ਮਹਾਂ ਬੁੱਧਿਤਾ ਕੇ ਦਾਤਾ ਦੇਵ ਕਾਲ ਹੂੰ ਕੇ ਕਾਲ ਮਹਾ ਕਾਲ ਹੂੰ ਕੇ ਕਾਲ ਹੈਂ ॥੧॥੨੫੩॥

Giaan Hoon Ke Giaataa Mahaan Buddhitaa Ke Daataa Dev Kaal Hoon Ke Kaal Mahaa Kaal Hoon Ke Kaal Hain||1||253||

He is the knower of the knowledge, the giver-god of he supreme intellect; He is the death of death and also the death of the supreme death (Maha Kal).1.253.