ਹੋਇ ਬਿਰਕਤ ਬਨਾਰਸੀ ਰਹਿੰਦਾ ਰਾਮਾਨੰਦ ਗੁਸਾਈ॥

Hoe Birakath Banarasee Rehindha Ramanandh Gusaee||

Being detached from the world, Brahmin Ramanand lived in Varanasi (Kasi).

ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਵੇਲੇ ਉਠਕੇ ਜਾਂਦਾ ਗੰਗਾ ਨ੍ਹਾਵਣ ਤਾਈ॥

Anmrith Vaelae Outhakae Jandha Ganga Nhavan Thaee||

He would rise early in the morning and go to the Ganges to bathe.

ਅਗੋਂ ਹੀ ਦੇ ਜਾਇਕੇ ਲੰਮਾ ਪਿਆ ਕਬੀਰ ਤਿਥਾਈ॥

Agon Hee Dhae Jaeikae Lanma Pia Kabeer Thithhaee||

Once even before Ramanand, Kabir went there and lay in the way.

ਜਿਉਂ ਲੋਹਾ ਪਾਰਸ ਛੁਹੇ ਚੰਦਨ ਵਾਸ ਨਿੰਮ ਮਹਿਕਾਈ॥

Jioun Loha Paras Shhuhae Chandhan Vas Ninm Mehikaee||

As the iron touched by philosopher’s stone becomes gold and the margosa tree (Azadirachta indica) is made fragrant by sandal.

ਪਸੂ ਪਰੇਤਹੁੰ ਦੇਵ ਕਰ ਪੂਰੇ ਸਤਿਗੁਰ ਦੀ ਵਡਿਆਈ॥

Pasoo Paraethahun Dhaev Kar Poorae Sathigur Dhee Vaddiaee||

The wondrous Guru turns even animals and ghosts into angels.

ਅਚਰਜ ਨੋ ਅਚਰਜ ਮਿਲੈ ਵਿਸਮਾਦੇ ਵਿਸਮਾਦ ਮਿਲਾਈ॥

Acharaj No Acharaj Milai Visamadhae Visamadh Milaee||

Meeting the wonderous Guru the disciple wonderfully merges into the great wonderous Lord.

ਝਰਣਾ ਝਰਦਾ ਨਿਝਰਹੁੰ ਗੁਰਮੁਖ ਬਾਣੀ ਅਘੜ ਘੜਾਈ॥

Jharana Jharadha Nijharahun Guramukh Banee Agharr Gharraee||

Then from the Self springs a fountain and the words of the gurmukhs shape a beautiful form

ਰਾਮ ਕਬੀਰੈ ਭੇਦ ਨ ਭਾਈ ॥੧੫॥

Ram Kabeerai Bhaedh N Bhaee ||a||

Now Ram and Kabir became identical.