ਲਖ ਚਉਰਾਸੀਹ ਜੂਨਿ ਵਿਚ ਉਤਮ ਜੂਨਿ ਸੁ ਮਾਣਸ ਦੇਹੀ॥

Lakh Chouraseeh Joon Vich Outham Joon S Manas Dhaehee||

Out of the eighty-four lakh species, the human life is the best one.

ਅਖੀਂ ਦੇਖੈ ਨਦਰ ਕਰ ਜਿਹਬਾ ਬੋਲੈ ਬਚਨ ਬਿਦੇਹੀ॥

Akheen Dhaekhai Nadhar Kar Jihaba Bolai Bachan Bidhaehee||

By his eyes man beholds and with his tongue he eulogises God.

ਕੰਨੀ ਸੁਣਦਾ ਸੁਰਤਿ ਕਰ ਵਾਸ ਲਏ ਕਰ ਨਕ ਸਨੇਹੀ॥

Kannee Sunadha Surath Kar Vas Leae Kar Nak Sanaehee||

By ears he listens carefully and smells lovingly by his nose.

ਹਥੀਂ ਕਿਰਤ ਕਮਾਵਣੀ ਪੈਰੀਂ ਚਲਨ ਜੋਤਿ ਇਵੇਹੀ॥

Hathheen Kirath Kamavanee Paireen Chalan Joth Eivaehee||

By hands he earns livelihood and moves by the power of feet.

ਗੁਰਮੁਖ ਜਨਮ ਸਕਾਰਥਾ ਮਨਮੁਖ ਮੂਰਤਿ ਮਤਿ ਕਿਨੇਹੀ॥

Guramukh Janam Sakarathha Manamukh Moorath Math Kinaehee||

In this species, the life of a gurmukh is successful but how is the thinking of manmukh, the mind-orientated one ? The thinking of the manmukh is evil.

ਕਰਤਾ ਪੁਰਖ ਵਿਸਾਰਕੈ ਮਾਣਸ ਦੀ ਮਨ ਆਸ ਧਰੇਹੀ॥

Karatha Purakh Visarakai Manas Dhee Man As Dhharaehee||

Manmukh, forgetting the Lord goes on pinning his hopes upon men.

ਪਸੂ ਪਰੇਤਹੁੰ ਬੁਰੀ ਬੁਰੇਹੀ ॥੩॥

Pasoo Paraethahun Buree Buraehee ||a||

His body is worse than then animals’ and the ghosts’.