ਤਬ ਲੌ ਮੁਗਲ ਆਇ ਹੀ ਗਯੋ ॥

Taba Lou Mugala Aaei Hee Gayo ॥

The Mughal was not far off and seeing him

ਸੇਖਹਿ ਡਾਰਿ ਗੋਨਿ ਮਹਿ ਦੀਯੋ ॥੭॥

Sekhhi Daari Goni Mahi Deeyo ॥7॥

She entrapped the Sheikh in an hessian bag.(7)

ਦੋਹਰਾ ॥

Doharaa ॥

Dohira

ਤਿਹ ਪਾਛੇ ਕੁਟਵਾਰ ਕੇ ਗਏ ਪਯਾਦੇ ਆਇ ॥

Tih Paachhe Kuttavaara Ke Gaee Payaade Aaei ॥

In the mean time the constables from the City Kotwal, the police station officer, walked in.

ਤੁਰਤੁ ਕੁਠਰਿਯਾ ਨਾਜ ਕੀ ਮੁਗਲਹਿ ਦਯੋ ਦੁਰਾਇ ॥੮॥

Turtu Kutthariyaa Naaja Kee Mugalahi Dayo Duraaei ॥8॥

She made the Mughal to run to the corn room.(8)

ਘੇਰਿ ਪਯਾਦਨ ਜਬ ਲਈ ਰਹਿਯੋ ਨ ਕਛੂ ਉਪਾਇ ॥

Gheri Payaadan Jaba Laeee Rahiyo Na Kachhoo Aupaaei ॥

The constables surrounded the house from all sides and seeing no escape she put the house to fire,

ਨਿਕਸਿ ਆਪੁ ਠਾਢੀ ਭਈ ਗ੍ਰਿਹ ਕੌ ਆਗਿ ਲਗਾਇ ॥੯॥

Nikasi Aapu Tthaadhee Bhaeee Griha Kou Aagi Lagaaei ॥9॥

And came outside the house and stood there.(9)

ਦੁਹੂੰ ਹਾਥ ਪੀਟਤ ਭਈ ਜਰਿਯੋ ਜਰਿਯੋ ਗ੍ਰਿਹ ਭਾਖਿ ॥

Duhooaan Haatha Peettata Bhaeee Jariyo Jariyo Griha Bhaakhi ॥

She started to lament aloud beating her breast, ‘My house is on fire, my house is burning.’

ਵੈ ਚਾਰੌ ਤਾ ਮੈ ਜਰੇ ਕਿਨਹੂੰ ਨ ਹੇਰੀ ਰਾਖਿ ॥੧੦॥

Vai Chaarou Taa Mai Jare Kinhooaan Na Heree Raakhi ॥10॥

All the four were burned to death and no one even came across their ashes.(10)(1)

ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਚਰਿਤ੍ਰ ਪਖ੍ਯਾਨੇ ਤ੍ਰਿਯਾ ਚਰਿਤ੍ਰੇ ਮੰਤ੍ਰੀ ਭੂਪ ਸੰਬਾਦੇ ਅਸਟਮੇ ਚਰਿਤ੍ਰ ਸਮਾਪਤਮ ਸਤੁ ਸੁਭਮ ਸਤੁ ॥੮॥੧੫੫॥ਅਫਜੂੰ॥

Eiti Sree Charitar Pakhiaane Triyaa Charitare Maantaree Bhoop Saanbaade Asattame Charitar Samaapatama Satu Subhama Satu ॥8॥155॥aphajooaan॥

Eighth Parable of Auspicious Chritars Conversation of the Raja and the Minister, Completed with Benediction. (8)(155)

ਦੋਹਰਾ ॥

Doharaa ॥

Dohira

ਸਹਰ ਲਹੌਰ ਬਿਖੈ ਹੁਤੀ ਏਕ ਬਹੁਰਿਯਾ ਸਾਹ ॥

Sahar Lahour Bikhi Hutee Eeka Bahuriyaa Saaha ॥

A trader’s wife used to live in the city of Lahore.

ਕਮਲ ਨਿਰਖਿ ਲੋਚਨ ਜਲਤ ਹੇਰਿ ਲਜਤ ਮੁਖ ਮਾਹ ॥੧॥

Kamala Nrikhi Lochan Jalata Heri Lajata Mukh Maaha ॥1॥

Her sparkling eyes made even the flowers to blush.(1)

ਚੌਪਈ ॥

Choupaee ॥

Chaupaee

ਸ੍ਰੀ ਜਗਜੋਤਿ ਮਤੀ ਤਿਹ ਨਾਮਾ ॥

Sree Jagajoti Matee Tih Naamaa ॥

ਜਾ ਸਮ ਔਰ ਨ ਜਗ ਮੋ ਬਾਮਾ ॥

Jaa Sama Aour Na Jaga Mo Baamaa ॥

Known as Jag Jot Mati, there was none equal to her in beauty in the world.

ਅਧਿਕ ਤਰੁਨ ਕੀ ਪ੍ਰਭਾ ਬਿਰਾਜੈ ॥

Adhika Taruna Kee Parbhaa Biraajai ॥

ਲਖਿ ਤਾ ਕੌ ਤੜਿਤਾ ਤਨ ਲਾਜੈ ॥੨॥

Lakhi Taa Kou Tarhitaa Tan Laajai ॥2॥

On her sight, the lightening, as well, felt humiliated.(2)

ਦੋਹਰਾ ॥

Doharaa ॥

Dohira

ਇਕ ਰਾਜਾ ਅਟਕਤ ਭਯੋ ਨਿਰਖਿ ਤਰਨਿ ਕੇ ਅੰਗ ॥

Eika Raajaa Attakata Bhayo Nrikhi Tarni Ke Aanga ॥

Impressed by her figurative beauty, a Raja was pervaded with lust.

ਰਤਿ ਮਾਨੀ ਰੁਚਿ ਮਾਨਿ ਕੈ ਅਤਿ ਹਿਤ ਚਿਤ ਕੈ ਸੰਗ ॥੩॥

Rati Maanee Ruchi Maani Kai Ati Hita Chita Kai Saanga ॥3॥

With determination, he presented his proposal to make love to her.(3)

ਸੋ ਨ੍ਰਿਪ ਪਰ ਅਟਕਤ ਭਈ ਨਿਤਿ ਗ੍ਰਿਹ ਲੇਤ ਬੁਲਾਇ ॥

So Nripa Par Attakata Bhaeee Niti Griha Leta Bulaaei ॥

She fell in love with the Raja too and through her maid,

ਚਿਤ੍ਰਕਲਾ ਇਕ ਸਹਚਰੀ ਤਿਹ ਗ੍ਰਿਹ ਤਾਹਿ ਪਠਾਇ ॥੪॥

Chitarkalaa Eika Sahacharee Tih Griha Taahi Patthaaei ॥4॥

Chitarkala, called the Raja to her house.(4)

ਚਿਤ੍ਰਕਲਾ ਜੋ ਸਹਚਰੀ ਸੋ ਨ੍ਰਿਪ ਰੂਪ ਨਿਹਾਰਿ ॥

Chitarkalaa Jo Sahacharee So Nripa Roop Nihaari ॥

On the sight of the Raja, Chitarkala herself fell flat on the ground