ਜਿਉ ਜਿਉ ਭਗਤਿ ਕਬੀਰ ਕੀ ਤਿਉ ਤਿਉ ਰਾਮ ਨਿਵਾਸ ॥੧੪੧॥

Jio Jio Bhagath Kabeer Kee Thio Thio Raam Nivaas ||141||

The more Kabeer worships Him, the more the Lord abides within his mind. ||141||

ਕਬੀਰ ਗਹਗਚਿ ਪਰਿਓ ਕੁਟੰਬ ਕੈ ਕਾਂਠੈ ਰਹਿ ਗਇਓ ਰਾਮੁ ॥

Kabeer Gehagach Pariou Kuttanb Kai Kaanthai Rehi Gaeiou Raam ||

Kabeer, the mortal has fallen into the grip of family life, and the Lord has been set aside.

ਆਇ ਪਰੇ ਧਰਮ ਰਾਇ ਕੇ ਬੀਚਹਿ ਧੂਮਾ ਧਾਮ ॥੧੪੨॥

Aae Parae Dhharam Raae Kae Beechehi Dhhoomaa Dhhaam ||142||

The messengers of the Righteous Judge of Dharma descend upon the mortal, in the midst of all his pomp and ceremony. ||142||

ਕਬੀਰ ਸਾਕਤ ਤੇ ਸੂਕਰ ਭਲਾ ਰਾਖੈ ਆਛਾ ਗਾਉ ॥

Kabeer Saakath Thae Sookar Bhalaa Raakhai Aashhaa Gaao ||

Kabeer, even a pig is better than the faithless cynic; at least the pig keeps the village clean.

ਉਹੁ ਸਾਕਤੁ ਬਪੁਰਾ ਮਰਿ ਗਇਆ ਕੋਇ ਨ ਲੈਹੈ ਨਾਉ ॥੧੪੩॥

Ouhu Saakath Bapuraa Mar Gaeiaa Koe N Laihai Naao ||143||

When the wretched, faithless cynic dies, no one even mentions his name. ||143||

ਕਬੀਰ ਕਉਡੀ ਕਉਡੀ ਜੋਰਿ ਕੈ ਜੋਰੇ ਲਾਖ ਕਰੋਰਿ ॥

Kabeer Kouddee Kouddee Jor Kai Jorae Laakh Karor ||

Kabeer, the mortal gathers wealth, shell by shell, accumulating thousands and millions.

ਚਲਤੀ ਬਾਰ ਨ ਕਛੁ ਮਿਲਿਓ ਲਈ ਲੰਗੋਟੀ ਤੋਰਿ ॥੧੪੪॥

Chalathee Baar N Kashh Miliou Lee Langottee Thor ||144||

But when the time of his departure comes, he takes nothing at all with him. He is even stripped of his loin-cloth. ||144||

ਕਬੀਰ ਬੈਸਨੋ ਹੂਆ ਤ ਕਿਆ ਭਇਆ ਮਾਲਾ ਮੇਲੀਂ ਚਾਰਿ ॥

Kabeer Baisano Hooaa Th Kiaa Bhaeiaa Maalaa Maeleen Chaar ||

Kabeer, what good is it to become a devotee of Vishnu, and wear four malas?

ਬਾਹਰਿ ਕੰਚਨੁ ਬਾਰਹਾ ਭੀਤਰਿ ਭਰੀ ਭੰਗਾਰ ॥੧੪੫॥

Baahar Kanchan Baarehaa Bheethar Bharee Bhangaar ||145||

On the outside, he may look like pure gold, but on the inside, he is stuffed with dust. ||145||

ਕਬੀਰ ਰੋੜਾ ਹੋਇ ਰਹੁ ਬਾਟ ਕਾ ਤਜਿ ਮਨ ਕਾ ਅਭਿਮਾਨੁ ॥

Kabeer Rorraa Hoe Rahu Baatt Kaa Thaj Man Kaa Abhimaan ||

Kabeer, let yourself be a pebble on the path; abandon your egotistical pride.

ਐਸਾ ਕੋਈ ਦਾਸੁ ਹੋਇ ਤਾਹਿ ਮਿਲੈ ਭਗਵਾਨੁ ॥੧੪੬॥

Aisaa Koee Dhaas Hoe Thaahi Milai Bhagavaan ||146||

Such a humble slave shall meet the Lord God. ||146||

ਕਬੀਰ ਰੋੜਾ ਹੂਆ ਤ ਕਿਆ ਭਇਆ ਪੰਥੀ ਕਉ ਦੁਖੁ ਦੇਇ ॥

Kabeer Rorraa Hooaa Th Kiaa Bhaeiaa Panthhee Ko Dhukh Dhaee ||

Kabeer, what good would it be, to be a pebble? It would only hurt the traveller on the path.

ਐਸਾ ਤੇਰਾ ਦਾਸੁ ਹੈ ਜਿਉ ਧਰਨੀ ਮਹਿ ਖੇਹ ॥੧੪੭॥

Aisaa Thaeraa Dhaas Hai Jio Dhharanee Mehi Khaeh ||147||

Your slave, O Lord, is like the dust of the earth. ||147||

ਕਬੀਰ ਖੇਹ ਹੂਈ ਤਉ ਕਿਆ ਭਇਆ ਜਉ ਉਡਿ ਲਾਗੈ ਅੰਗ ॥

Kabeer Khaeh Hooee Tho Kiaa Bhaeiaa Jo Oudd Laagai Ang ||

Kabeer, what then, if one could become dust? It is blown up by the wind, and sticks to the body.

ਹਰਿ ਜਨੁ ਐਸਾ ਚਾਹੀਐ ਜਿਉ ਪਾਨੀ ਸਰਬੰਗ ॥੧੪੮॥

Har Jan Aisaa Chaaheeai Jio Paanee Sarabang ||148||

The humble servant of the Lord should be like water, which cleans everything. ||148||

ਕਬੀਰ ਪਾਨੀ ਹੂਆ ਤ ਕਿਆ ਭਇਆ ਸੀਰਾ ਤਾਤਾ ਹੋਇ ॥

Kabeer Paanee Hooaa Th Kiaa Bhaeiaa Seeraa Thaathaa Hoe ||

Kabeer, what then, if one could become water? It becomes cold, then hot.

ਹਰਿ ਜਨੁ ਐਸਾ ਚਾਹੀਐ ਜੈਸਾ ਹਰਿ ਹੀ ਹੋਇ ॥੧੪੯॥

Har Jan Aisaa Chaaheeai Jaisaa Har Hee Hoe ||149||

The humble servant of the Lord should be just like the Lord. ||149||

ਊਚ ਭਵਨ ਕਨਕਾਮਨੀ ਸਿਖਰਿ ਧਜਾ ਫਹਰਾਇ ॥

Ooch Bhavan Kanakaamanee Sikhar Dhhajaa Feharaae ||

The banners wave above the lofty mansions, filled with gold and beautiful women.

ਤਾ ਤੇ ਭਲੀ ਮਧੂਕਰੀ ਸੰਤਸੰਗਿ ਗੁਨ ਗਾਇ ॥੧੫੦॥

Thaa Thae Bhalee Madhhookaree Santhasang Gun Gaae ||150||

But better than these is dry bread, if one sings the Glorious Praises of the Lord in the Society of the Saints. ||150||

ਕਬੀਰ ਪਾਟਨ ਤੇ ਊਜਰੁ ਭਲਾ ਰਾਮ ਭਗਤ ਜਿਹ ਠਾਇ ॥

Kabeer Paattan Thae Oojar Bhalaa Raam Bhagath Jih Thaae ||

Kabeer, the wilderness is better than a city, if the Lord's devotees live there.

ਰਾਮ ਸਨੇਹੀ ਬਾਹਰਾ ਜਮ ਪੁਰੁ ਮੇਰੇ ਭਾਂਇ ॥੧੫੧॥

Raam Sanaehee Baaharaa Jam Pur Maerae Bhaane ||151||

Without my Beloved Lord, it is like the City of Death for me. ||151||

ਕਬੀਰ ਗੰਗ ਜਮੁਨ ਕੇ ਅੰਤਰੇ ਸਹਜ ਸੁੰਨ ਕੇ ਘਾਟ ॥

Kabeer Gang Jamun Kae Antharae Sehaj Sunn Kae Ghaatt ||

Kabeer, between the Ganges and Jamunaa Rivers, on the shore of Celestial Silence,

ਤਹਾ ਕਬੀਰੈ ਮਟੁ ਕੀਆ ਖੋਜਤ ਮੁਨਿ ਜਨ ਬਾਟ ॥੧੫੨॥

Thehaa Kabeerai Matt Keeaa Khojath Mun Jan Baatt ||152||

There, Kabeer has made his home. The silent sages and the humble servants of the Lord search for the way to get there. ||152||

ਕਬੀਰ ਜੈਸੀ ਉਪਜੀ ਪੇਡ ਤੇ ਜਉ ਤੈਸੀ ਨਿਬਹੈ ਓੜਿ ॥

Kabeer Jaisee Oupajee Paedd Thae Jo Thaisee Nibehai Ourr ||

Kabeer, if the mortal continues to love the Lord in the end, as he pledged in the beginning,

ਹੀਰਾ ਕਿਸ ਕਾ ਬਾਪੁਰਾ ਪੁਜਹਿ ਨ ਰਤਨ ਕਰੋੜਿ ॥੧੫੩॥

Heeraa Kis Kaa Baapuraa Pujehi N Rathan Karorr ||153||

No poor diamond, not even millions of jewels, can equal him. ||153||

ਕਬੀਰਾ ਏਕੁ ਅਚੰਭਉ ਦੇਖਿਓ ਹੀਰਾ ਹਾਟ ਬਿਕਾਇ ॥

Kabeeraa Eaek Achanbho Dhaekhiou Heeraa Haatt Bikaae ||

Kabeer, I saw a strange and wonderful thing. A jewel was being sold in a store.

ਬਨਜਨਹਾਰੇ ਬਾਹਰਾ ਕਉਡੀ ਬਦਲੈ ਜਾਇ ॥੧੫੪॥

Banajanehaarae Baaharaa Kouddee Badhalai Jaae ||154||

Because there was no buyer, it was going in exchange for a shell. ||154||

ਕਬੀਰਾ ਜਹਾ ਗਿਆਨੁ ਤਹ ਧਰਮੁ ਹੈ ਜਹਾ ਝੂਠੁ ਤਹ ਪਾਪੁ ॥

Kabeeraa Jehaa Giaan Theh Dhharam Hai Jehaa Jhooth Theh Paap ||

Kabeer, where there is spiritual wisdom, there is righteousness and Dharma. Where there is falsehood, there is sin.

ਜਹਾ ਲੋਭੁ ਤਹ ਕਾਲੁ ਹੈ ਜਹਾ ਖਿਮਾ ਤਹ ਆਪਿ ॥੧੫੫॥

Jehaa Lobh Theh Kaal Hai Jehaa Khimaa Theh Aap ||155||

Where there is greed, there is death. Where there is forgiveness, there is God Himself. ||155||

ਕਬੀਰ ਮਾਇਆ ਤਜੀ ਤ ਕਿਆ ਭਇਆ ਜਉ ਮਾਨੁ ਤਜਿਆ ਨਹੀ ਜਾਇ ॥

Kabeer Maaeiaa Thajee Th Kiaa Bhaeiaa Jo Maan Thajiaa Nehee Jaae ||

Kabeer, what good is it to give up Maya, if the mortal does not give up his pride?

ਮਾਨ ਮੁਨੀ ਮੁਨਿਵਰ ਗਲੇ ਮਾਨੁ ਸਭੈ ਕਉ ਖਾਇ ॥੧੫੬॥

Maan Munee Munivar Galae Maan Sabhai Ko Khaae ||156||

Even the silent sages and seers are destroyed by pride; pride eats up everything. ||156||

ਕਬੀਰ ਸਾਚਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੈ ਮਿਲਿਆ ਸਬਦੁ ਜੁ ਬਾਹਿਆ ਏਕੁ ॥

Kabeer Saachaa Sathigur Mai Miliaa Sabadh J Baahiaa Eaek ||

Kabeer, the True Guru has met me; He aimed the Arrow of the Shabad at me.

ਲਾਗਤ ਹੀ ਭੁਇ ਮਿਲਿ ਗਇਆ ਪਰਿਆ ਕਲੇਜੇ ਛੇਕੁ ॥੧੫੭॥

Laagath Hee Bhue Mil Gaeiaa Pariaa Kalaejae Shhaek ||157||

As soon as it struck me, I fell to the ground with a hole in my heart. ||157||

ਕਬੀਰ ਸਾਚਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਕਿਆ ਕਰੈ ਜਉ ਸਿਖਾ ਮਹਿ ਚੂਕ ॥

Kabeer Saachaa Sathigur Kiaa Karai Jo Sikhaa Mehi Chook ||

Kabeer, what can the True Guru do, when His Sikhs are at fault?

ਅੰਧੇ ਏਕ ਨ ਲਾਗਈ ਜਿਉ ਬਾਂਸੁ ਬਜਾਈਐ ਫੂਕ ॥੧੫੮॥

Andhhae Eaek N Laagee Jio Baans Bajaaeeai Fook ||158||

The blind do not take in any of His Teachings; it is as useless as blowing into bamboo. ||158||

ਕਬੀਰ ਹੈ ਗੈ ਬਾਹਨ ਸਘਨ ਘਨ ਛਤ੍ਰਪਤੀ ਕੀ ਨਾਰਿ ॥

Kabeer Hai Gai Baahan Saghan Ghan Shhathrapathee Kee Naar ||

Kabeer, the wife of the king has all sorts of horses, elephants and carriages.