ਸੂਖਮ ਮੂਰਤਿ ਨਾਮੁ ਨਿਰੰਜਨ ਕਾਇਆ ਕਾ ਆਕਾਰੁ ॥

Sookham Moorath Naam Niranjan Kaaeiaa Kaa Aakaar ||

But to the subtle image of the Immaculate Name, they apply the form of a body.

ਸਤੀਆ ਮਨਿ ਸੰਤੋਖੁ ਉਪਜੈ ਦੇਣੈ ਕੈ ਵੀਚਾਰਿ ॥

Satheeaa Man Santhokh Oupajai Dhaenai Kai Veechaar ||

In the minds of the virtuous, contentment is produced, thinking about their giving.

ਦੇ ਦੇ ਮੰਗਹਿ ਸਹਸਾ ਗੂਣਾ ਸੋਭ ਕਰੇ ਸੰਸਾਰੁ ॥

Dhae Dhae Mangehi Sehasaa Goonaa Sobh Karae Sansaar ||

They give and give, but ask a thousand-fold more, and hope that the world will honor them.

ਚੋਰਾ ਜਾਰਾ ਤੈ ਕੂੜਿਆਰਾ ਖਾਰਾਬਾ ਵੇਕਾਰ ॥

Choraa Jaaraa Thai Koorriaaraa Khaaraabaa Vaekaar ||

The thieves, adulterers, perjurers, evil-doers and sinners

ਇਕਿ ਹੋਦਾ ਖਾਇ ਚਲਹਿ ਐਥਾਊ ਤਿਨਾ ਭਿ ਕਾਈ ਕਾਰ ॥

Eik Hodhaa Khaae Chalehi Aithhaaoo Thinaa Bh Kaaee Kaar ||

- after using up what good karma they had, they depart; have they done any good deeds here at all?

ਜਲਿ ਥਲਿ ਜੀਆ ਪੁਰੀਆ ਲੋਆ ਆਕਾਰਾ ਆਕਾਰ ॥

Jal Thhal Jeeaa Pureeaa Loaa Aakaaraa Aakaar ||

There are beings and creatures in the water and on the land, in the worlds and universes, form upon form.

ਓਇ ਜਿ ਆਖਹਿ ਸੁ ਤੂੰਹੈ ਜਾਣਹਿ ਤਿਨਾ ਭਿ ਤੇਰੀ ਸਾਰ ॥

Oue J Aakhehi S Thoonhai Jaanehi Thinaa Bh Thaeree Saar ||

Whatever they say, You know; You care for them all.

ਨਾਨਕ ਭਗਤਾ ਭੁਖ ਸਾਲਾਹਣੁ ਸਚੁ ਨਾਮੁ ਆਧਾਰੁ ॥

Naanak Bhagathaa Bhukh Saalaahan Sach Naam Aadhhaar ||

O Nanak, the hunger of the devotees is to praise You; the True Name is their only support.

ਸਦਾ ਅਨੰਦਿ ਰਹਹਿ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਗੁਣਵੰਤਿਆ ਪਾ ਛਾਰੁ ॥੧॥

Sadhaa Anandh Rehehi Dhin Raathee Gunavanthiaa Paa Shhaar ||1||

They live in eternal bliss, day and night; they are the dust of the feet of the virtuous. ||1||

ਮਃ ੧ ॥

Ma 1 ||

First Mehl:

ਮਿਟੀ ਮੁਸਲਮਾਨ ਕੀ ਪੇੜੈ ਪਈ ਕੁਮ੍ਹ੍ਹਿਆਰ ॥

Mittee Musalamaan Kee Paerrai Pee Kumihaaar ||

The clay of the Muslim's grave becomes clay for the potter's wheel.

ਘੜਿ ਭਾਂਡੇ ਇਟਾ ਕੀਆ ਜਲਦੀ ਕਰੇ ਪੁਕਾਰ ॥

Gharr Bhaanddae Eittaa Keeaa Jaladhee Karae Pukaar ||

Pots and bricks are fashioned from it, and it cries out as it burns.

ਜਲਿ ਜਲਿ ਰੋਵੈ ਬਪੁੜੀ ਝੜਿ ਝੜਿ ਪਵਹਿ ਅੰਗਿਆਰ ॥

Jal Jal Rovai Bapurree Jharr Jharr Pavehi Angiaar ||

The poor clay burns, burns and weeps, as the fiery coals fall upon it.

ਨਾਨਕ ਜਿਨਿ ਕਰਤੈ ਕਾਰਣੁ ਕੀਆ ਸੋ ਜਾਣੈ ਕਰਤਾਰੁ ॥੨॥

Naanak Jin Karathai Kaaran Keeaa So Jaanai Karathaar ||2||

O Nanak, the Creator created the creation; the Creator Lord alone knows. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

Pourree ||

Pauree:

ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਓ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਆ ॥

Bin Sathigur Kinai N Paaeiou Bin Sathigur Kinai N Paaeiaa ||

Without the True Guru, no one has obtained the Lord; without the True Guru, no one has obtained the Lord.

ਸਤਿਗੁਰ ਵਿਚਿ ਆਪੁ ਰਖਿਓਨੁ ਕਰਿ ਪਰਗਟੁ ਆਖਿ ਸੁਣਾਇਆ ॥

Sathigur Vich Aap Rakhioun Kar Paragatt Aakh Sunaaeiaa ||

He has placed Himself within the True Guru; revealing Himself, He declares this openly.

ਸਤਿਗੁਰ ਮਿਲਿਐ ਸਦਾ ਮੁਕਤੁ ਹੈ ਜਿਨਿ ਵਿਚਹੁ ਮੋਹੁ ਚੁਕਾਇਆ ॥

Sathigur Miliai Sadhaa Mukath Hai Jin Vichahu Mohu Chukaaeiaa ||

Meeting the True Guru, eternal liberation is obtained; He has banished attachment from within.

ਉਤਮੁ ਏਹੁ ਬੀਚਾਰੁ ਹੈ ਜਿਨਿ ਸਚੇ ਸਿਉ ਚਿਤੁ ਲਾਇਆ ॥

Outham Eaehu Beechaar Hai Jin Sachae Sio Chith Laaeiaa ||

This is the highest thought, that one's consciousness is attached to the True Lord.

ਜਗਜੀਵਨੁ ਦਾਤਾ ਪਾਇਆ ॥੬॥

Jagajeevan Dhaathaa Paaeiaa ||6||

Thus the Lord of the World, the Great Giver is obtained. ||6||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥

Salok Ma 1 ||

Shalok, First Mehl:

ਹਉ ਵਿਚਿ ਆਇਆ ਹਉ ਵਿਚਿ ਗਇਆ ॥

Ho Vich Aaeiaa Ho Vich Gaeiaa ||

In ego they come, and in ego they go.

ਹਉ ਵਿਚਿ ਜੰਮਿਆ ਹਉ ਵਿਚਿ ਮੁਆ ॥

Ho Vich Janmiaa Ho Vich Muaa ||

In ego they are born, and in ego they die.

ਹਉ ਵਿਚਿ ਦਿਤਾ ਹਉ ਵਿਚਿ ਲਇਆ ॥

Ho Vich Dhithaa Ho Vich Laeiaa ||

In ego they give, and in ego they take.

ਹਉ ਵਿਚਿ ਖਟਿਆ ਹਉ ਵਿਚਿ ਗਇਆ ॥

Ho Vich Khattiaa Ho Vich Gaeiaa ||

In ego they earn, and in ego they lose.

ਹਉ ਵਿਚਿ ਸਚਿਆਰੁ ਕੂੜਿਆਰੁ ॥

Ho Vich Sachiaar Koorriaar ||

In ego they become truthful or false.

ਹਉ ਵਿਚਿ ਪਾਪ ਪੁੰਨ ਵੀਚਾਰੁ ॥

Ho Vich Paap Punn Veechaar ||

In ego they reflect on virtue and sin.

ਹਉ ਵਿਚਿ ਨਰਕਿ ਸੁਰਗਿ ਅਵਤਾਰੁ ॥

Ho Vich Narak Surag Avathaar ||

In ego they go to heaven or hell.

ਹਉ ਵਿਚਿ ਹਸੈ ਹਉ ਵਿਚਿ ਰੋਵੈ ॥

Ho Vich Hasai Ho Vich Rovai ||

In ego they laugh, and in ego they weep.

ਹਉ ਵਿਚਿ ਭਰੀਐ ਹਉ ਵਿਚਿ ਧੋਵੈ ॥

Ho Vich Bhareeai Ho Vich Dhhovai ||

In ego they become dirty, and in ego they are washed clean.

ਹਉ ਵਿਚਿ ਜਾਤੀ ਜਿਨਸੀ ਖੋਵੈ ॥

Ho Vich Jaathee Jinasee Khovai ||

In ego they lose social status and class.

ਹਉ ਵਿਚਿ ਮੂਰਖੁ ਹਉ ਵਿਚਿ ਸਿਆਣਾ ॥

Ho Vich Moorakh Ho Vich Siaanaa ||

In ego they are ignorant, and in ego they are wise.

ਮੋਖ ਮੁਕਤਿ ਕੀ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣਾ ॥

Mokh Mukath Kee Saar N Jaanaa ||

They do not know the value of salvation and liberation.

ਹਉ ਵਿਚਿ ਮਾਇਆ ਹਉ ਵਿਚਿ ਛਾਇਆ ॥

Ho Vich Maaeiaa Ho Vich Shhaaeiaa ||

In ego they love Maya, and in ego they are kept in darkness by it.

ਹਉਮੈ ਕਰਿ ਕਰਿ ਜੰਤ ਉਪਾਇਆ ॥

Houmai Kar Kar Janth Oupaaeiaa ||

Living in ego, mortal beings are created.

ਹਉਮੈ ਬੂਝੈ ਤਾ ਦਰੁ ਸੂਝੈ ॥

Houmai Boojhai Thaa Dhar Soojhai ||

When one understands ego, then the Lord's gate is known.

ਗਿਆਨ ਵਿਹੂਣਾ ਕਥਿ ਕਥਿ ਲੂਝੈ ॥

Giaan Vihoonaa Kathh Kathh Loojhai ||

Without spiritual wisdom, they babble and argue.

ਨਾਨਕ ਹੁਕਮੀ ਲਿਖੀਐ ਲੇਖੁ ॥

Naanak Hukamee Likheeai Laekh ||

O Nanak, by the Lord's Command, destiny is recorded.

ਜੇਹਾ ਵੇਖਹਿ ਤੇਹਾ ਵੇਖੁ ॥੧॥

Jaehaa Vaekhehi Thaehaa Vaekh ||1||

As the Lord sees us, so are we seen. ||1||

ਮਹਲਾ ੨ ॥

Mehalaa 2 ||

Second Mehl:

ਹਉਮੈ ਏਹਾ ਜਾਤਿ ਹੈ ਹਉਮੈ ਕਰਮ ਕਮਾਹਿ ॥

Houmai Eaehaa Jaath Hai Houmai Karam Kamaahi ||

This is the nature of ego, that people perform their actions in ego.

ਹਉਮੈ ਏਈ ਬੰਧਨਾ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਜੋਨੀ ਪਾਹਿ ॥

Houmai Eaeee Bandhhanaa Fir Fir Jonee Paahi ||

This is the bondage of ego, that time and time again, they are reborn.

ਹਉਮੈ ਕਿਥਹੁ ਊਪਜੈ ਕਿਤੁ ਸੰਜਮਿ ਇਹ ਜਾਇ ॥

Houmai Kithhahu Oopajai Kith Sanjam Eih Jaae ||

Where does ego come from? How can it be removed?

ਹਉਮੈ ਏਹੋ ਹੁਕਮੁ ਹੈ ਪਇਐ ਕਿਰਤਿ ਫਿਰਾਹਿ ॥

Houmai Eaeho Hukam Hai Paeiai Kirath Firaahi ||

This ego exists by the Lord's Order; people wander according to their past actions.

ਹਉਮੈ ਦੀਰਘ ਰੋਗੁ ਹੈ ਦਾਰੂ ਭੀ ਇਸੁ ਮਾਹਿ ॥

Houmai Dheeragh Rog Hai Dhaaroo Bhee Eis Maahi ||

Ego is a chronic disease, but it contains its own cure as well.

ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ ਜੇ ਆਪਣੀ ਤਾ ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਕਮਾਹਿ ॥

Kirapaa Karae Jae Aapanee Thaa Gur Kaa Sabadh Kamaahi ||

If the Lord grants His Grace, one acts according to the Teachings of the Guru's Shabad.

ਨਾਨਕੁ ਕਹੈ ਸੁਣਹੁ ਜਨਹੁ ਇਤੁ ਸੰਜਮਿ ਦੁਖ ਜਾਹਿ ॥੨॥

Naanak Kehai Sunahu Janahu Eith Sanjam Dhukh Jaahi ||2||

Nanak says, listen, people: in this way, troubles depart. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

Pourree ||

Pauree:

ਸੇਵ ਕੀਤੀ ਸੰਤੋਖੀਈ ਜਿਨ੍ਹ੍ਹੀ ਸਚੋ ਸਚੁ ਧਿਆਇਆ ॥

Saev Keethee Santhokheeeanaee Jinhee Sacho Sach Dhhiaaeiaa ||

Those who serve are content. They meditate on the Truest of the True.