ਸ੍ਰੀ ਗੁਰ ਪ੍ਰਤਾਪ ਸੂਰਜ ਗ੍ਰੰਥ (ਰਾਸ਼ਿ ੪) ੩੫੫

੪੬. ।ਚੰਦੂ ਨੇ ਡਰ ਕੇ ਫੇਰ ਸਗਾਈ ਹਿਤ ਦੂਤ ਭੇਜੇ॥
੪੫ੴੴਪਿਛਲਾ ਅੰਸੂ ਤਤਕਰਾ ਰਾਸਿ ੪ ਅਗਲਾ ਅੰਸੂ>>੪੭
ਦੋਹਰਾ: ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰ ਹਰਿਗੋਵਿੰਦ ਜੀ,
ਇਸ ਬਿਧਿ ਸਮੋ ਬਿਤਾਇ।
ਭਰੋ ਮਹਾਂ ਬਲ ਦੇਹਿ ਮਹਿ,
ਦੀਰਘ ਡੀਲ ਸੁਹਾਇ ॥੧॥
ਚੌਪਈ: ਅੁਤ ਚੰਦੂ ਕੀ ਸੁਨੋ ਕਹਾਨੀ।
ਮਹਾਂ ਪਾਤਕੀ ਮਤਿ ਅੁਰਿ ਹਾਨੀ।
ਸ਼੍ਰੀ ਅਰਜਨ ਘਰ ਤਜੋ ਸਰੀਰ।
ਦੇ ਕਰਿ ਦੋਸ਼ ਮੂਢ ਸਿਰ, ਧੀਰ੧ ॥੨॥
ਅੁਰ ਮਹਿ ਡਰਪਤਿ ਦੁਸ਼ਟ ਮਹਾਂਨ।
-ਇਮ ਨਹਿ ਬਿਦਤਹਿ ਬੀਚ ਜਹਾਨ।
ਸ਼੍ਰੀ ਸਤਿਗੁਰੁ ਚੰਦੂ ਨੈ ਮਾਰੇ।
ਛਪੀ ਰਹੈ, ਨਹਿ ਹੋਇ ਅੁਘਾਰੇ- ॥੩॥
ਨੁਖਾ ਜਾਰਿ੨ ਤਤਛਿਨ ਮਗ ਪਰੋ।
ਦਿਲੀ ਸ਼ਾਹੁ ਨਿਕਟ ਚਿਤ ਧਰੋ।
-ਕੋ ਨਹਿ ਕਹਹਿ ਹਟਕ ਸਬਿ ਰਾਖੌਣ।
ਕਿਸ ਧਨ ਦੇ ਕਿਸ ਬਿਨਤੀ ਭਾਖੌਣ ॥੪॥
ਚਹਤਿ ਜੁ ਹਤੋ੩ ਬਿਦਤਿ ਨਹਿ ਹੋਇ।
ਭਯੋ ਜਤਨ ਕੇ ਤਤਪਰ ਸੋਇ-।
ਅਨਿਕ ਭਾਂਤਿ ਚਿਤਵਤਿ ਮਗ ਜਾਤੇ।
-ਸੁਨਤਿ ਸ਼ਾਹੁ ਚਿਤ ਹੈ ਨ ਰਿਸਾਤੇ੪- ॥੫॥
ਪਹੁਚਯੋ ਪੁਰੀ ਸਦਨ ਤਬਿ ਗਯੋ।
ਕਲਹਿ ਸੁਤਾ੫ ਦੇਖਤਿ ਦੁਖ ਭਯੋ।
ਜਿਸ ਹਿਤ ਪਾਪ ਕੀਨਿ ਬਹੁਤੇਰਾ।
ਤਅੂ ਨ ਤਿਸ ਕੋ ਸੁਖ ਕਿਮ ਹੇਰਾ ॥੬॥
ਜਹਾਂਗੀਰ ਕੇ ਤੀਰਜਿ ਜਾਇ੬।


੧ਭਾਵ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ।
੨ਲ਼ਹ ਦਾਹ ਕਰਕੇ।
੩ਮਾਰਨਾ।
੪ਕ੍ਰੋਧਵਾਨ ਨਾ ਹੋ ਜਾਵੇ।
੫ਕਲਹ ਰੂਪ ਪੁਜ਼ਤ੍ਰੀ।
੬ਜੋ ਜਾਣਦੇ ਸਨ।